In Frankrijk en Nederland hebben werknemers minder last van stress dan in de rest van Europa. Dat blijkt uit een onderzoek van het rekruterings-platform Totaljobs.com in acht verschillende Europese landen. Daarbij werd vastgesteld dat zowel in Frankrijk als Nederland 64 procent van de werknemers aangeeft geen stress te voelen en geen probleem te hebben met het verwerken van hun werkvolumes. De grootste stress vinden we in Groot-Brittannië, waar slechts 13 procent van de werknemers aangeeft geen negatieve druk te ervaren. Het Europees gemiddelde bedraagt 42 procent.
‘Werk is de meest stresserende factor in het leven’, benadrukt Emma Mamo, hoofd werknemerswelzijn bij de Britse organisatie Mind, die zich inspant voor de bevordering van de mentale gezondheid. ‘Een beperkte vorm van druk kan een stimulans betekenen voor de motivatie en productiviteit, maar een volgehouden en negatieve stress kan bijzonder schadelijk zijn voor de gezondheid en kan leiden tot depressies, angsten en andere mentale gezondheidsproblemen.’ Een gedeelte van het probleem moet volgens haar worden toegeschreven aan de cultuur van stilzwijgen rond mentale gezondheidsproblemen, waardoor slachtoffers niet met hun gevoelens en problemen naar buiten durven treden.
‘Werknemers durven het vaak niet aan om hun supervisor in te lichten over hun problemen’, aldus Emma Mamo. ‘Dat geldt zeker in een periode van economische moeilijkheden, waar men immers niet de indruk wil wekken geen mogelijkheid te hebben om tegenslagen het hoofd te bieden. Het is echter cruciaal dat onderkend wordt dat de bescherming van de mentale gezondheid een opdracht is voor de hele organisatie en dat een veilige omgeving gecreëerd dient te worden waarin iedereen zich ongeremd voelt om vrijuit te spreken en ondersteuning te zoeken.’ Volgens John Salt van Totaljobs.com is een evenwichtige balans tussen werk en gezin een van de belangrijkste factoren om werkstress te helpen opvangen. ‘Het is van groot belang dat werkgevers zich ervan verzekeren dat medewerkers hun werklast binnen normale werktijden kunnen verdelen, zodat er gedurende de week voldoende tijd overblijft om niet met werk bezig te zijn, om op te laden en uit te rusten.’