Er was een tijd waarin executive coaching een stigma had, net als psychotherapie, deels omdat het vooral werd gebruikt om een probleem op te lossen of om moeilijke persoonlijkheden te fixen. Tegenwoordig is het voor top-executives zo gewoon geworden om gecoacht te worden dat het wordt gezien als een extraatje, een teken van gearriveerd zijn aan de top. Een Amerikaans artikel laat zien dat executive coaching een industrie is geworden, met een geschatte jaarlijkse omzet van 1,5 miljard dollar en meer dan 20.000 betalende leden van de International Coach Federation. Onderzoek wijst uit dat de meeste van de grote organisaties nu coaches gebruiken. En datgene waarover de executives het meeste praten in hun coachsessies is niet hun strategie, maar zichzelf.
Reflectie en oordeelsvermogen
In een onderzoek onder coaches in dienst bij Korn Ferry, een executive search- en consultancybedrijf, was ‘zelfbewustzijn’ het nummer 1-onderwerp waaraan coaches met CEO’s werken. Op de tweede plaats? Interperoonlijke relaties, luistervaardigheden en empathie.
‘We voegen vaak reflectie en oordeelsvermogen toe aan de gereedschapskist van de executive’, aldus Dean Stamoulis, medeoprichter van de leiderschapsontwikkelingspraktijk bij Russell Reynolds Associates, een ander grote selectiefirma. ‘We helpen de scherpe randjes eraf te halen.’
Veel leidinggevenden stegen in de rangen door de sterkte van hun technische vaardigheden, hun intellect en hun ambitie. Zodra ze de top van de organisatie te bereiken, kunnen ze mensen niet meer managen door middel van wilskracht, ze hebben behoefte aan een nieuwe reeks van vaardigheden om te overtuigen en te beïnvloeden. Dat is vooral het geval in multinationals, waar de lijnen van controle niet altijd duidelijk zijn, zegt Janet Feldman, leidinggevende bij Korn Ferry, dat 600 coaches in dienst heeft.
'Er is een enorme verandering geweest, en we zien niet langer dezelfde starre hiërarchieën en structuren’, zegt Feldman. ‘Door de globalisering en technologie zien we zien bedrijven opereren over grenzen heen, over de landsgrenzen heen, en de mensen worden gevraagd om invloed over (lands)grenzen heen zonder autoriteit.’
Yoga en kletsen bij de koffieautomaat
Een coachingsrelatie begint meestal met evaluatieperiode om sterke en zwakke punten van de executive te begrijpen. Om feedback te verzamelen zal de coach vaak collega's interviewen, en indien mogelijk zelfs de echtgeno(o)t(e) van de executive. Na het ontwikkelen van een plan om de zwakke punten aan te pakken, komen de coach en executive één keer per maand voor enkele uren bij elkaar, bij voorkeur uit de buurt van het kantoor en de afleiding die dat met zich meebrengt.
Een executive met wie Stamoulis heeft gewerkt, was opvliegend en overdreven kritisch tegenover werknemers als hij gestrest was, en reageerde boos op nieuwe informatie. Als gevolg daarvan trokken zijn medewerkers zich terug en vermeden ze hem. Stamoulis spoorde hem aan om de relaties met zijn medewerkers in een meer ontspannen setting te ontwikkelen, bijvoorbeeld bij te kletsen de hal of wekelijks één-op-één met zijn directe ondergeschikten te voeren. Stamoulis doet ook suggesties over hoe gesprekken te beginnen, raadt regelmatige lichaamsbeweging en yogaroutines aan en deelt leesopdrachten op.
De ROI van coaching
Of coaching echt werkt is moeilijk vast te stellen. Een onderzoek uit 2001, uitgevoerd door een coachings- en adviesbureau, schatte de ROI van coaching in op 5,7, een cijfer dat vaak is aangeprezen door de industrie. Maar een andere academische studie was kritisch over de methodologie en beoordeelde ‘de ROI-maatstaf van zeer beperkte geldigheid’.
Gezien de troebelheid van de menselijke relaties, en de complexiteit van grote organisaties, kan het berekenen van hoeveel een bedrijf echt profiteert van een vriendelijker en zachter CEO onmogelijk zijn. Maar, zo zegt Stamoulis, ‘hun zelfbewustzijn is tenminste hoger’.
Bron: http://qz.com/670841/the-no-1-thing-ceos-want-from-executive-coaching-self-awareness/